Pierwszy dzień..

Rozpoczęcie roku było udane, nawet bardo, ale to dopiero dzisiaj jest ten pierwszy dzień, którego na pewno wszyscy nie możemy się już doczekać. Wejdziemy do szkoły, zobaczymy znowu wszystkie twarze, usiądziemy w ławce, przerwę spędzimy z przyjaciółmi, a gdy lekcje się skończą szybkim krokiem wrócimy do domu. Czy tak? Pierwszy raz od dwóch miesięcy wstałam o tej 5:40. W sumie dosyć szybko się ogarnęłam, ale to jak mi było zimno zaraz po wyjściu spod kołdry.. masakra! Czuję się jak w zimie :o Tak chyba nie powinno być. Nie wiem jak Wy, ale ja na dzisiejszy dzień się cieszę, bo będę mogła obczaić pierwszoklasistów i czy jest tam jaka Directioner :D Może jakieś ładne dupeczki? :3 Wszystko ogarnę przez ten pierwszy tydzień, a potem będę miała już dość szkoły :x Zaraz się zbieram.. Jak wrócę to zdam Wam relacje! xoxo


GŁOSUJCIE W DWÓCH NOWYCH ANKIETACH ! :)

Siemanko :)

Wiem, że już dawno miał się pojawić kolejny rozdział, ale ostatnio nie miałam siły, nawet, żeby siedzieć na fb :/ Ostatnie dni wakacji mnie wykończyły fizycznie i psychicznie też.. Małe załamanie sercowe. No cóż.

Nic nie obiecuję, ale może dzisiaj wieczorem pojawi się nowy rozdział :) O Larrym powoli będę kończyć, ale mam zamiar pisać kolejne opowiadanko, o kim? :D
 Piszcie w komentarzach o kim chcecie opowiadanie :3

NOWA ANKIETA!

Po prawej stronie pojawiają się ankiety na które możecie odpowiadac :3
Poprzednia dotyczyła waszego ulubieńca z zespołu, wygrał Niall, a zaraz po nim Harry :D
Nowa ankieta dotyczy mojego bloga, a raczej moich opowiadań :) Chciałabym, aby każdy czytający je odpowiedział szczerze na to pytanie. Chcę wiedzieć czy komuś się podobają i czy mam się bardziej starać, a może jest idealnie tak jak piszę teraz? Tego nie wiem, więc czekam tydzień na wasze odpowiedzi! :>

Po wczorajszej premierze nie mogłam usnąć ! :o Tak się jarałam. Oglądnęłabym jeszcze raz!
Dzisiaj ok 18:30 możecie sprawdzać na tej stronie ---> http://www.onebigannouncement.com/ <--- czy Polska pojawi się na liście państw z trasy koncertowej! Ja mam skrytą nadzieję, że ujrzę tam napis POLAND <3

Btw, dzisiaj nowy rozdział ;)

Larry- Rozdział 11

Louis siedział w radiowozie czekając, aż cały ten koszmar się skończy. W samochodzie siedział też Zayn. Cała ekipa policyjna dojechała na miejsce i szybko się rozproszyli na całym terenie. Nie mogli pozwolić na to, żeby poszukiwany ich zauważył albo usłyszał. Musieli zrobić to po cichu i spokojnie. Mieli swój tajny znak, na który mogli atakować.
-Jak myślisz, dadzą radę? -Zapytał nerwowo mulat odpinając pas na tylnym siedzeniu.
-Mam nadzieję, że nic mu nie jest. -Tomlinson siedział jak na kazaniu, oczy miał pełne łez, a w głowie najstraszniejsze scenariusze. Po jakichś 20 minutach było już po wszystkim. Do radiowozu podszedł jeden z policjantów mówiąc, że Tomlinson może zobaczyć Harrego. Lou wysiadł niepewnie ocierając mokre policzki od łez. Wszedł do starej fabryki, w wejściu minął się z tym mordercą, którego miał ochotę zabić, jednak to byłoby dla niego zbyt proste. Należała mu się większa kara. Z daleka widział Harrego siedzącego na fotelu. Był coraz bliżej niego a jego płacz był coraz bardziej głęboki. Stojąc tuż przed nim, nie mógł opanować swoich emocji. Lou ryczał jak małe dziecko, upadł na kolana, i skulił głowę w dół. Nie mógł patrzeć na Loczka w takim stanie. Wszędzie krew. Miał połamane palce, podziurawione nogi, złamany nos, prawie odcięte ucho i rozcięte policzki, nie mówiąc już o ciosach młotkiem w brzuch i kolana. Styles wyglądał okropnie.
-Cześć Lou. -Powiedział szeptem Loczek.
-Harry... -Louis nie był w stanie nic powiedzieć przez łzy. Przytulił się do Harrego uważając na wszystkie jego uszkodzenia, a potem zabrała go karetka. Louis pojechał taksówką z Zaynem do szpitala gdzie leżał Harry. Siedział z nim przez całą noc, aż w końcu się obudził.
-Jak się czujesz? -Zapytał Tomlinson.
-Żyje, ale wszystko mnie boli. -Uśmiechnął się lekko Harry.



****************
Krótki, na szybko.
Przepraszam za błędy itd.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ ! <3

Larry- Rozdział 10

Harry siedział z zaklejonymi ustami w furgonetce, ręce miał związane jakimś sznurkiem, który strasznie go uwierał. Nie wiedział gdzie jedzie i czy w ogóle Louis zauważył jego zniknięcie. Bał się. Po pewnym czasie samochód stanął, a drzwi do furgonetki otworzyły się i Harry został oślepiony światłem, którego nie widział dłuższy czas.
-Wysiadaj pedale! -Te słowa jakże miło go powitały. Wielki facet złapał Harrego za ramię i mocno pociągnął rzucając go na ziemię. Zerwał mu taśmę z ust, a potem lekko się zaśmiał. Harry rozglądnął się, ale kompletnie nie wiedział gdzie jest. Jednak kojarzył to miejsce. Weszli do środka i dopiero wtedy zorientował się, że są w starej, opuszczonej fabryce gdzie kiedyś bawił się z kolegami jak był jeszcze bachorem.
-Co się tak rozglądasz?! Siadaj! -Facet wskazał palcem krzesło na którym miał usiąść Loczek. Posłusznie zajął swoje miejsce. Obok stał stolik z różnymi narzędziami. Jakieś noże, szczypce, młotek, kombinerki, igła, scyzoryk, nożyczki i inne tego typu narzędzia. Harry miał łzy w oczach. Nie dla tego, że się bał, ale dla tego, że nie zobaczy już więcej Tomlinsona. Wielki facet podszedł do niego bardzo blisko, wtedy Harry zobaczył dokładnie jego twarz. Tak, to był ten sam facet, który zabił jego dziewczynę, rodzinę. Złość rozwalała Stylesa od środka. Miał ochotę urwał głowę temu frajerowi.
-A więc znowu się spotykamy. -Powiedział facet chodząc dookoła Harrego. -Pamiętasz mnie?
-Zbyt dobrze. Jak mógłbym zapomnieć? Wytępiłeś całą moją rodzinę, dziewczynę, a potem spaliłeś dom tak żeby policja myślała, że to przez pożar umarli. -Ton Harrego był groźny.
-No to nie muszę się przedstawiać.. Teraz załatwię Ciebie, a na sam koniec twojego chłopaczka i jego kolegę. Może tak być?
-Odpierdol się od Louisa! -Krzykną Harry.
-Ooo, widzę, że ktoś się martwi. I wiem już jak się nazywa. Dziękuję na info!
-Słyszysz? Zrób ze mną co chcesz, ale zostaw Louisa i jego znajomych w spokoju. Proszę.
-Jak ładnie prosisz.. Pewnie ktoś by się nabrał na te słodkie oczka, ale nie ja! -Facet wybuchnął śmiechem. -Teraz się trochę pobawimy.
Harry widząc jak facet sięga dłonią po nóż miał przed oczami twarz Louisa, wszystkie chwile z nim spędzone. Do oczu napłynęły mu łzy, ale rozmyślanie przerwał krzyk. Facet wbił mu nóż w kolano. To był dopiero początek jego męczarni.. W tym samym czasie Louis pojechał na policję, opowiedział o całym zdarzeniu i jak wygląda ten porywacz. Okazało się, ze policja szukała go już kiedyś ale sie poddali po roku. Jednak wiedzieli gdzie miał swoją kryjówkę w Londynie. Od razu zorganizowali akcję poszukiwawczą.


*********
Taki na szybko. Przepraszam za błędy itd.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ!
Wieczorem może nowy rozdział, ale nie obiecuję!

Larry- Rozdział 9

-Gdzie On do cholery jest?! -Liam nerwowo chodził po salonie próbując dodzwonić się do kuzyna.
-Pewnie został na noc u Harrego. Przestań się tak zamartwiać Liam, On jest już dorosły. -Poklepał go po ramieniu Blondasek stojąc tuż za nim w samych bokserkach, drapiąc się po głowie i z burczącym brzuchem.-Robię tosty, chcesz?
-Nie. -Liam usiadł na kanapie i ponownie wykręcił numer do Louisa. Wreszcie odebrał!
Lo:Jezu, Liam dobijasz się do mnie od dwóch godzin, nie dasz pospać? Jest dopiero 10!
Li: Jak dobrze, że odebrałeś. Gdzie Ty się podziewasz????
Lo: Zostałem u Harrego, jakiś problem? Liam, nie jestem już dzieckiem. Wydaję mi się, że mogę wyjść z domu bez zapowiedzi?
Li: No możesz, ale się martwiłem.
Lo: Okej, rozumiem. Ale nic mi nie jest. -Tymi słowami Tomlinson zakończył rozmowę i odwrócił głowę do Harrego, który już nie spał. Patrzył na Louisa swoimi słodkimi, zielonymi oczkami lekko się uśmiechając. Spod kołdry wystawała tylko jego głowa.
-Niech zgadnę, Liam? -Zapytał Harry niskim głosem, prawie szepcząc
-Taaa, ponoć się martwił, że nie wróciłem na noc do domu. -Louis wsunął głowę pod kołdrę i przytulił do siebie Loczka. W takiej pozycji leżeli jeszcze jakiś czas, do puki Zayn nie wbiegł do ich pokoju.
-Ej Harry, ten koleś znowu tu przyszedł. Stoi pod drzwiami, jeszcze nie otworzyłem. -Powiedział nerwowo mulat.
-O kurwa. -Harry aż wstał z łóżka. W tej sytuacji nikomu nie przeszkadzało to, że był nagi.
-Ja pójdę otworzyć. A Wy tu siedźcie. -Louis zarzucił na siebie szlafrok i zszedł na dół. Zrobił zaspaną minę i otworzył drzwi.
-Witam, coś się stało?
-Dzień dobry. Przepraszam, że o tak wczesnej porze, ale pilnie poszukuję pewnego chłopaka, podobno tu mieszka. -Facet był wielki, napakowany i zabiłby samym spojrzeniem.
-A jak się nazywa? -Louis starał się zachowywać luźno, bez nerwacji.
-Harry Styles, mamy mały rachunek do zapłaty.
-Harry Styles? Nie kojarzę.. Mieszkam tu od dwóch dni, a wcześniej podobno tu ktoś mieszkał.
-Jest pan pewny? -Wzrok tego faceta był okropny. Louis cały się trząsł od środka.
-Tak, na 100%.
-Jeżeli dowiem się, że to kłamstwo to będę musiał porozmawiać z nim, ale też i z panem.
Louis zamknął drzwi na klucz i biegiem wrócił do pokoju Harrego. Opowiedział im cały przebieg tamtej rozmowy. Cała trójka siedziała zastanawiając się co zrobić. Na policję? Oni go nie złapią, a sprawią, że koleś wkurzy się jeszcze bardziej. Harry był w wielkim niebezpieczeństwie, Louis od tamtego ranka również...

-O matko! Jak cudownie wyjść wreszcie na miasto! -Powiedział Harry idąc miastem z Louisem i Zaynem.
-Nie wychodziłeś z domu przez dobry miesiąc. Teraz możesz się nacieszyć. -Zaśmiał się Malik.
-Patrzcie! Wesołe miasteczko! -Krzykną Louis wskazując palcem na kilka karuzel obok parku. -Idę po bilety.
-Dobra to ja skoczę szybko do łazienki, a Ty się stąd nie ruszaj, jasne? -Zayn skierował ku Harremu groźne spojrzenie, które miało go ostrzec. Loczek stał tam teraz sam czekając na Malika i Tomlinsona, którego ledwo widział przez ten tłum. Harry rozglądną się na boki sprawdzając czy któryś z nich już nie wraca, gdy nagle zorientował się, że ktoś za nim stoi. Chciał się odwrócić, ale nie zdążył. Wielka łapa zatkała jego usta, a druga złapała jego ręce za plecami. Jakiś wielki facet ciągnął go przez tłum ludzi. Wrzucił go do jakiegoś wielkiego samochodu. Harry widział tylko ciemność. Chyba był w furgonetce. Był przerażony.
-Harry?! -Krzyknął Louis rozglądając się po całym wesołym miasteczku.
-Kazałem mu tu zostać. -Powiedział Zayn.
Nagle obok nich przejechała bordowa furgonetka, a z okna pomachał do nich ten sam wielki facet, który ich nawiedzał w domu, w poszukiwaniu Harrego.
-NIE! -Louis zaczął biec za samochodem, ale bez skutecznie. -Zostaw go!! STÓJ!
Tomlinson padł na kolana na samym środku drogi, z oczu płynęły mu łzy. Właśnie porwali Harrego. Co z nim zrobią?! Czego oni od niego chcą? Louis nie wiedział co robić. Zayn zgarnął go z ulicy i zaprowadził na najbliższą ławkę. Oboje byli w kiepskim stanie.

****************
Przepraszam za bledy.
Przepraszam ze dopiero teraz.
Przepraszam ze takie krotkie.
Przepraszam ze takie glupie.

Oh god, why!?

Moze mi ktos powiedziec po co zyjemy? Mowia mi zebym szla za swoimi marzeniami, ale one nie zostana spelnione... Uslysze ich na zywo? Zobaczy ich na zywo chociazby z ostatniego rzedu na arenie koncertowej? Da mi ktos slowo ze spelnie to marzenie?

Nie wiem czy pisac dalej... Czyta ktos? Brak motywacji.